Written by oanacipca
Posted on September 19, 2019
Maandagochtend staan we vroeg op, want de slopers beginnen al om acht uur. Het zware sloopwerk wordt door de werklui gedaan en wij mogen het lichtere sloopwerk doen. Ons werk bestaat voornamelijk uit puin ruimen en het “schoonmaken” van gave, herbruikbare bakstenen door de specie en het cement eraf te bikken en te schrapen. Aan het einde van de middag is het oude gebouw tot aan de fundering afgebroken en hebben we stapels bakstenen schoongemaakt.
‘s Avonds dineren we in het pension. De tieners willen graag met ons mee eten, wat wij hartstikke leuk vinden. Onder andere Andrei (18 jaar), Rosa (16) en Cosmina (16) zijn aanwezig.
Andrei en Rosa zijn broer en zus. Toen zij respectievelijk 3 en 1 jaar oud waren, zijn zij – zwaar verwaarloosd – door Casa Kiwi opgevangen. Hun vader zat in de gevangenis en hun moeder kon niet voor hen zorgen. Andrei en Rosa hebben nog vijf broers en zussen, waarvan er twee zijn ondergebracht bij verschillende gezinnen.
Andrei houdt van muziek maken en is percussionist/drummer in de samba-band Barbarossa. De jongen vertelt dat hij vier keer per week oefent met de band en dat ze optreden in heel Roemenië. Vorig jaar hebben ze in Polen opgetreden en volgend jaar gaan ze in Duitsland spelen. Andrei nodigt ons uit om woensdagavond een oefensessie bij te wonen.
Rosa is gek op zingen en oefent vier keer per week met een koor. Het meisje vertelt dat het haar droom is om juf op een kleuterschool te worden, of actrice. Ze houdt van reizen; ze is twee keer in Zuid-Limburg geweest en een keer in Londen en ze zou dolgraag een keer New York bezoeken.
Cosmina is op 3-jarige leeftijd bij Casa Kiwi gekomen. Zij is het tiende kind in het gezin en haar ouders hebben haar achtergelaten in het ziekenhuis, omdat zij niet voor haar konden zorgen. Het meisje vertelt dat ze graag taarten bakt en het leuk vindt om het haar van de kinderen in Casa Kiwi of van vriendinnen te knippen, vlechten, verven, enz. Cosmina wil graag een banketbakkers- en kappersopleiding gaan volgen.
Dinsdag gaan we verder met puin ruimen en bakstenen schoonmaken. De werklui voeren het puin af en beginnen met het verwijderen van de fundering.
Woensdagochtend bezoeken we het kinderziekenhuis in het nabij gelegen plaatsje Tarnaveni. Dit ziekenhuis is in 2016 mede door een donatie van SWAP gerenoveerd. Naast zieke kinderen liggen hier ook veel kinderen die achtergelaten zijn door hun ouders. De achtergelaten kinderen blijven hier soms maanden of jaren, omdat het in Roemenië heel lastig is om kinderen te adopteren, en omdat eventuele adoptieouders geen oudere of zigeunerkinderen willen. We zijn allemaal diep onder de indruk van wat we net hebben gezien en gehoord.
Na een vrije middag wonen we ‘s avonds de repetitie van de Barbarossa samba-band bij. Aan het einde van de repetitie ontstaat er een spontane jamsessie met de SWAP-deelnemers die de pan uit swingt! “
Deze blog is geschreven door Roberto Nonnis.